1. »wydostać się z trudem, wysiłkiem, przedostać się, przebić się przez przeszkodę«: Rekcja: z czego; przez co
Dlatego Paulus Emilijusz, doświadczony wojennik, jak na pewną przez góry nieznajome wyrznąwszy się z wojskiem do Macedonijej, zastał nieprzyjaciół gotowych i w szyku nad spodziewanie swoje stojących. LubSArtDąb XI, 15.
Nie rusząli was ku Panu przysięgi Tedy przynaymniey, z hańby bierzcie cnotę Nieprzyjaciel nas ma za niedołęgi Widzący słabosc w nas y nieochotę Mysmy naylizssi na jego potęgi Słusznasz wam taką ponosic sromotę Aby przez wasze on się wyrznął straze. LucChrośPhar 177.
Kazał na odwrot trąbic swoim, gdy się wyrznąc nie mogł z obsidiey. LucChrośPhar 180 marg.
[...] przez zastępy okrętow, w nocy się ztamtąd wyrznął [..]. LucChrośPhar .
Wszędzie Labien zbroynym woyskiem dzwoni Na każdey drodze dybiąc y przeprawie Teraż [1] fortuny; niech zażywa Cnota; Aby się Caezar wyrznął przez te wrota. MayChrośSup 29.
◼
Przenośnie:
◼
Nożem cię, Hlebie, niby jakie grono panu do stołu na wety wyrzniono. Z ciernia-ś się wyrznął na niebieskie roże, rzadkie takowe najdują się noże. BarŁŻywBar I I, 469.